ISCO 1211 ผู้จัดการด้านการบริการธุรกิจและการบริหารจัดการและการพาณิชย์

ISCO 1221 ผู้จัดการด้านการขาย การตลาด และการพัฒนา

(ก) ความต้องการด้านทักษะ

1. ทักษะทางการบริหารงานสาขาธุรกิจ


2. ทักษะการวางแผน

(ข) ความต้องการด้านความรู้

1. ความรู้เกี่ยวกับการขยายกิจการธุรกิจเสริมสวย

2. ความรู้ด้านกฎหมายข้อบังคับในการทำธุรกิจเสริมสวยในประเทศที่จะทำการขยายธุรกิจ

3. ความรู้ในวัฒนธรรมของประเทศที่จะทำการขยายธุรกิจ

(ก) หลักฐานการปฏิบัติงาน (Performance Evidence)

     1. เอกสารประเมินผลการสัมภาษณ์

2. แฟ้มสะสมผลงาน

(ข) หลักฐานความรู้ (Knowledge Evidence)

     1. เอกสารประเมินผลการสัมภาษณ์

2. แฟ้มสะสมผลงาน

(ค) คำแนะนำในการประเมิน

พิจารณาจากร่องรอยหลักฐานที่เกี่ยวข้อง ทั้งหลักฐานด้านปฏิบัติงาน และหลักฐานด้านความรู้

• วิธีการประเมิน

ประเมินความรู้และทักษะด้วยการสัมภาษณ์ และแฟ้มสะสมผลงาน

ขยายสาขากิจการธุรกิจเสริมสวย และวางแผนขยายกิจการธุรกิจเสริมสวยไปยังต่างประเทศ

• คำแนะนำ

ผู้รับการประเมินสามารถขยายธุรกิจเสริมสวย หรือสร้างระบบแฟรนไชส์ของธุรกิจเสริมสวยอย่างยั่งยืน และมีความรู้เรื่องแฟรนไชส์  

• คำอธิบายรายละเอียด

การให้สัมปทาน (Franchising)

การที่บริษัทแม่ (Franchisor) ให้สิทธิแก่อีกบริษัทหนึ่ง (franchisee) ในการดำเนินธุรกิจตามข้อกำหนดที่ตกลงกันไว้ โดยมักมีการเก็บค่าธรรมเนียม (franchise fee) เช่น ค่าธรรมเนียมแรกเข้า และ ค่าธรรมเนียมอื่น เป็นต้น รูปแบบของสิทธิที่มอบให้ ได้แก่ สิทธิในการจำหน่ายสินค้า สิทธิในการใช้ชื่อสินค้าและการผลิต เทคนิคการตลาด เป็นต้น

ปัจจัยสำคัญในการทำสัมปทาน

• เจ้าของสัมปทานมีบทบาทในการทำโฆษณา ประชาสัมพันธ์ วิจัย พัฒนาผลิตภัณฑ์ และวิธีการบริหารจัดการ


• ผู้รับสัมปทาน ต้องได้รับการตรวจสอบคุณสมบัติและเงินทุน เช่น ปั้มน้ำมันก็ต้องมีที่ดินทำเลดี


• Master franchise ตัวแทนเจ้าของสัมปทานในแต่ละประเทศ ประสานงานและจัดหาผู้รับสัมปทาน


• ค่าธรรมเนียมแรกเข้า (franchise fee) ถูกกำหนดเป็นจำนวนเงินคงที่   ค่าธรรมเนียม (royalty fee) ต้องจ่ายแปรผันตามยอดขายในงบการเงิน

ข้อดีการให้สัมปทาน (Franchising)

การให้สิทธิ์และระบบแฟรนไชส์ เป็นโอกาสให้กิจการเข้าสู่ตลาดโลกโดยใช้เงินลงทุนต่ำ เพราะไม่ต้องตั้งสาขา หรือ จ้างพนักงานไปทำงานในต่างประเทศ อีกทั้งเป็นการหลีกเลี่ยงภาษีศุลกากร และการกีดกันทางการค้า

การร่วมทุนระหว่างประเทศ (International Joint Venture)

เป็นการร่วมลงทุนระหว่างกิจการตั้งแต่ 2 กิจการเป็นต้นไป โดยฝ่ายหนึ่งเป็นเจ้าของธุรกิจจากต่างชาติ อีกฝ่ายหนึ่งเป็นเจ้าของธุรกิจท้องถิ่น ซึ่งเป็นวิธีการเข้าสู่ตลาดต่างประเทศที่ได้รับความนิยมมาก โดยเป็นการแบ่งการถือหุ้น 50/50

ข้อดี

• หลีกเลี่ยงข้อจำกัดจากการห้ามต่างชาติถือหุ้นทั้งหมด ต้องหาผู้ร่วมทุนท้องถิ่น


• เลี่ยงปัญหาเรื่องชาตินิยม


• เกิดการแลกเปลี่ยนโดย ธุรกิจต่างชาติถ่ายทอดเทคโนโลยี องค์ความรู้ให้แก่ท้องถิ่น และท้องถิ่นให้ช่องทางการตลาดและจำหน่ายในท้องถิ่น

ข้อเสีย

• เป็นการสร้างคู่แข่งขันจากการได้ถ่ายทอดเทคโนโลยี Know how


• ฝ่ายบริหารไม่มีเอกภาพในการตัดสินใจ


• อาจเกิดความขัดแย้งขึ้นระหว่างหุ้นส่วนกัน เนื่องจากการดำเนินกลยุทธ์และเป้าหมายที่ต่างกัน

พันธมิตรธุรกิจ (Strategic alliances)

เป็นการร่วมกันระหว่าง 2 บริษัท หรือ มากกว่า เพื่อสร้างข้อได้เปรียบทางการแข่งขันในตลาดหนึ่งเหมาะกับอุตสาหกรรมใหญ่ ที่มีต้นทุนการผลิตสูง และการแข่งขันรุนแรงได้แก่ รถยนต์ คอมพิวเตอร์ เช่น Japan’s Sharp & Sanyo Electric เป็นพันธมิตรทางธุรกิจระดับโลกในตลาดเครื่องใช้ไฟฟ้า และร่วมมือกันทำวิจัย พัฒนา ผลิตตู้เย็น ไมโครเวฟ และเครื่องซักผ้า ทำให้กิจการเติบโตมากในประเทศจีน และเอเชีย

บทบาททางด้านวัฒนธรรมที่มีต่อการจัดการธุรกิจระหว่างประเทศ

วัฒนธรรม  คือ รูปแบบหรือวิถีทางในการดำรงชีวิตของประชาชนในแต่ละสังคม วัฒนธรรมมิใช่เพียงขนบธรรมเนียมประเพณีที่เป็นนามธรรมเท่านั้น แต่ยังรวมถึงสิ่งของต่างๆ ที่มนุษย์สร้างขึ้นด้วย

มิติของวัฒนธรรม  (Cultural Dimension) 

1.  ความแตกต่างในเรื่องของอำนาจ                      

     (Power  Distance)

2.  ความแตกต่างในเรื่องของการหลีกเลี่ยงความเสี่ยง

     (Uncertainty  Avoidance)

3.  ความแตกต่างในเรื่องของความเป็นส่วนตัว

     (Individualism &  Collectivism)

4.  ความแตกต่างในเรื่องของการแบ่งชาย/หญิง

     (Masculinity  &  Femininity)

ความแตกต่างในเรื่องของอำนาจ  (Power  Distance)

• ความแตกต่างทางอำนาจสูง (High Power Distance)

      รูปแบบวัฒนธรรมที่ให้ความสำคัญกับความมีอำนาจ  ความยิ่งใหญ่  และความเป็นเจ้าคนนายคน เช่น ละตินอเมริกัน อินโดนีเซีย

• ความแตกต่างทางอำนาจต่ำ (Low Power Distance)

      เป็นรูปแบบของวัฒนธรรมที่ให้ความสำคัญกับอำนาจต่ำมาก  ทำให้ผู้มีอำนาจไม่สามารถใช้อำนาจที่มีอยู่ในการสร้างอิทธิพลได้ เช่น USA Canada ประเทศในกลุ่มสหภาพยุโรป

ความแตกต่างในเรื่องของการหลีกเลี่ยงความเสี่ยง (Uncertainty  Avoidance)

• หลีกเลี่ยงความเสี่ยงมาก (High Uncertainty Avoidance)

         เป็นรูปแบบของวัฒนธรรม ที่ชื่นชอบความชัดเจนแน่นอน   โดยจะพยายามหลีกเลี่ยงความคลุมเครือ นิยมทำงานเป็นทีม เช่น ญี่ปุ่น ตุรกี

• หลีกเลี่ยงความเสี่ยงน้อย (Low Uncertainty Avoidance)

         พนักงานจะมุ่งที่ความสำเร็จของงานเป็นสำคัญ เนื่องจากบุคคลที่มีวัฒนธรรมแบบนี้จะชอบความท้าทาย  ยอมรับกับความไม่แน่นอนสูง พวกชื่นชอบความเสี่ยง(Risk Taking) เช่น คนเนเธอร์แลนด์ แคนาดา และสหรัฐอเมริกา

ความแตกต่างในเรื่องของความเป็นส่วนตัว (Individualism &  Collectivism)

• การคำนึงถึงตนเอง (Individualism)

          รูปแบบที่มีการแสดงออกของอิสระทางความคิด  มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ และมีลักษณะที่อาศัยความสามารถของตัวเอง เช่น สังคมเยอรมัน นิวซีแลนด์และอเมริกา

•  การคำนึงถึงสังคม (Collectivism)

          รูปแบบวัฒนธรรมที่ให้ความสำคัญกับกลุ่มและต้องการการยอมรับจากสังคมรอบข้าง  คำนึงถึงความรู้สึกของบุคคลอื่นมากกว่าที่จะคำนึงถึงกฎหมาย เช่น ปานามา เกาหลี ปากีสถาน และไทย

ความแตกต่างในเรื่องของการแบ่งชาย/หญิง  (Masculinity  &  Femininity)

• สังคมที่มีความเสมอภาคสูง (Femininity)

          รูปแบบของวัฒนธรรมที่มีความเสมอภาคระหว่างเพศชายและหญิงสูง ทำให้เพศชายและหญิงมีสิทธิและเสรีภาพที่เท่าเทียมกัน เช่น USA

•  สังคมที่มีความเสมอภาคต่ำ  (Masculinity)

        บทบาททางสังคมระหว่างเพศชายและหญิงนั้นไม่เท่าเทียมกัน ผู้ชายจะมีบทบาทที่เหนือกว่าเพศหญิง เช่น กลุ่มประเทศตะวันออกกลาง

        18.1 เครื่องมือประเมิน (ขยายกิจการธุรกิจเสริมสวย)

1) แบบประเมินผลการสัมภาษณ์

2) แฟ้มสะสมผลงาน

          18.2 เครื่องมือประเมิน (วางแผนขยายกิจการธุรกิจเสริมสวยไปยังต่างประเทศ)

1) แบบประเมินผลการสัมภาษณ์

2) แฟ้มสะสมผลงาน